22 sierpnia całkiem liczne grono emerytowanych i czynnych bibliotekarzy warszawskich pożegnało na Cmentarzu Powązkowskim śp. Hannę Zasadową, polonistkę i bibliotekarkę, starszego kustosza dyplomowanego, wicedyrektora BUW w latach 1973-1980.
Hanna Zasadowa z d. Tańska, urodzona w Przasnyszu 25 maja 1920, należała do pokolenia, które zaznało dobrodziejstwa spokojnego dorastania, kształcenia i uzyskania świadectwa dojrzałości tuż przed dramatem II wojny światowej. Rozpoczęła studia w roku 1938, przerwane na czas okupacji, kontynuowane od 1947 roku. Ukończyła polonistykę na UW w 1952 roku i już jesienią rozpoczęła pracę w BUW, początkowo w wypożyczalni międzybibliotecznej, następnie przeszła praktykę w Czytelni Ogólnej i w Biurze Katalogowym. Zaledwie 4 lata później powierzono jej obowiązki kierowniczki Oddziału Informacyjno-Bibliograficznego. Na tym stanowisku pracowała aż do roku 1973, gruntownie modernizując i reorganizując warsztat pracy Oddziału. Stworzyła nowoczesny serwis informacji naukowej dla środowiska UW (na miarę ówczesnych technologii), zorganizowała – pierwszą w Polsce – Czytelnię Bibliologiczną, której starannie dobrany księgozbiór stał się na dziesięciolecia warsztatem pracy kolejnych pokoleń bibliotekarzy, bibliotekoznawców i wszystkich szukających, w ówczesnej erze analogowej, informacji bibliograficznej. Ważną częścią pracy pani Hanny była dydaktyka w zakresie bibliotekarstwa i bibliografii, zarówno od strony metodycznej – była autorką programów szkoleniowych i kursowych, m. in. przedmiotu „Zbiory dokumentów i informacji” dla studentów bibliotekoznawstwa, jak i praktycznej – prowadziła zajęcia z metodyki i historii bibliografii w Instytucie Bibliotekoznawstwa UW oraz na kursach zawodowych prowadzonych tak pod auspicjami SBP, jak i lokalnie w BUW i w innych bibliotekach. W Bibliotece Polskiej Akademii Nauk w Warszawie współpracowała z Ośrodkiem Dokumentacji i Informacji Naukowej, od 1971 roku była członkiem Komisji Egzaminacyjnej MNiSW dla Bibliotekarzy Dyplomowanych i członkiem Komitetu Redakcyjnego „Przeglądu Bibliotecznego”, wydawanego ówcześnie przez Bibliotekę PAN.
We wszystkich tych pracach procentowała jej wiedza i orientacja w światowych tendencjach rozwoju bibliotekarstwa, nabyta dzięki międzynarodowym kontaktom. Nie były one w owych czasach ani tak oczywiste, ani tak częste jak obecnie, niemniej pani Hannie udało się wziąć udział w kursie bibliotekarskim w Birmingham w Wielkiej Brytanii już w 1959 roku, a kontakty z amerykańskim środowiskiem polonijnym zaowocowały dwoma wyjazdami w I połowie lat 70. do Biblioteki Alliance College w Cambridge Springs w Pensylwanii – gdzie zatrudniono ją jako eksperta ds. opracowania spuścizny polonijnej, przekazanej przez powojenną emigrację do tej biblioteki. Zdobyte tam doświadczenia i obserwacje niewątpliwie wzmocniły jej kompetencje zawodowe i dydaktyczne, co przełożyło się nie tylko na liczne artykuły publikowane na łamach branżowych czasopism, ale również zaowocowało dwoma podręcznikami: napisanym wspólnie z Anną Sitarską i wyd. przez PWN w 1972 roku Specjalistyczne wydawnictwa informacyjne (BUW Magazyn 374064) i następnym, wyd. przez CINTE w 1983 Wydawnictwa informacyjne (BUW Magazyn S.13282[53])
Kolejnym polem intensywnej aktywności Hanny Zasadowej była praca w Stowarzyszeniu Bibliotekarzy Polskich. Pełniła wiele funkcji w Zarządzie Głównym SBP, była przewodniczącą Sekcji Współpracy Międzynarodowej w latach 1976-1979; przewodniczącą Głównej Komisji Rewizyjnej w niełatwej, bo naznaczonej trudnymi wyborami politycznymi kadencji 1981-1985. Równie aktywnie działała w Oddziale Stołecznym SBP: w kadencji 1976-1979 była zastępcą przewodniczącej ZO; w latach 1979-1981 pełniła funkcję przewodniczącej ZO; była długoletnim członkiem Zespołu Historyczno-Pamiętnikarskiego Oddziału Warszawskiego SBP i członkiem Kolegium Redakcyjnego serii SBP „Bibliotekarze Polscy we Wspomnieniach Współczesnych”. W uznaniu tej działalności odznaczona została Honorową Odznaką SBP.
Ukoronowaniem jej drogi zawodowej była funkcja wicedyrektora BUW ds. czytelnictwa i informacji naukowej sprawowana w latach 1973-1980. Po tym okresie przeszła na emeryturę i pracowała, w zmniejszonym wymiarze kolejne dziesięciolecie. Pokłosiem tej ostatniej dekady, okresu już mniej organizacyjnej a bardziej badawczej pracy, jest obszerna i analityczna opowieść o powojennej historii oddziałów udostępniania i informacji naukowej zamieszczona w pracy zbiorowej: Biblioteka Uniwersytecka w Warszawie w latach 1945-1980/ pod. red. nauk. Andrzeja Mężyńskiego przy współpr. Anny Bednarz (BUW Wolny Dostęp – Z818.W27 B545 1998).
Pani Hanna całe swoje długie i pracowite życie zawodowe poświeciła polskiemu bibliotekarstwu. Była solidną i rzetelną profesjonalistką, przy tym człowiekiem pełnym życzliwości i zrozumienia dla każdego spośród współpracowników i podwładnych.
Ostatni okres życia, czas naznaczony nieuleczalną chorobą, spędziła otoczona troskliwą opieką bratanicy swojego męża Stanisława Zasady, z którym przez dziesięciolecia tworzyli ciepły i jasny dom, zawsze otwarty dla kolejnych pokoleń kuzynów obu rodzin.
Pożegnaliśmy Panią Hannę w imieniu dyrekcji BUW, społeczności bibliotekarzy Uniwersytetu Warszawskiego oraz Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich.
Ewa Kobierska-Maciuszko