Krystyna Kocznorowska, inżynier technologii rolno-spożywczej (SGGW ) i dr nauk technicznych, przyszła do BUW po pierwszym, całkiem długim etapie kariery zawodowej w Centralnej Bibliotece Rolniczej, kariery zakończonej stanowiskiem dyrektora Biblioteki, które piastowała w latach 1998-2003. Tam skupiła się na budowaniu informacji naukowej dla branży rolno-spożywczej, zbierając duży dorobek publikacji w czasopismach branżowych, również jej praca doktorska dotyczyła tej dziedziny.
Poznałyśmy się na początku lat 2000, tuż po otwarciu nowego gmachu BUW na Powiślu. Krystyna zmagała się wtedy z problemem temperatury i wilgotności w magazynach Centralnej Biblioteki Rolniczej. Skontaktowała się ze mną, chcąc obejrzeć nowy gmach BUW, w tym instalację klimatyzacji. Od słowa do słowa poruszyłyśmy też szereg innych kwestii, znajdując wspólne punkty widzenia, poglądy, podobny styl myślenia o bibliotece i o tym, jaka powinna być w XXI wieku. Gdy w 2003 r. objęłam stanowisko dyrektora BUW zaproponowałam Krystynie stanowisko wicedyrektora ds. systemu biblioteczno-informacyjnego UW. Pełniła tę funkcję przez pełne dwie kadencje naszego zespołu dyrekcyjnego, czyli dekadę 2003-2013. Dziesięć lat pracowałyśmy dzień w dzień, ramię w ramię, a przez większą część tego okresu (od 2006 roku) wspólnie z Wandą Rudzińską (wicedyrektor ds. działalności naukowej).
Obszarem odpowiedzialności Krystyny było spójne i sprawne działanie systemu biblioteczno-informacyjnego Uniwersytetu, czyli BUW jako biblioteki głównej i czterdziestu kilku bibliotek wydziałowych i instytutowych w zakresie wyznaczonym działaniem zintegrowanego systemu komputerowego VTLS/Virtua, którym już od kilku lat, próbowaliśmy, ze zmiennym szczęściem, spiąć rozproszone zbiory i usługi w jeden dobrze działający mechanizm. Zaczęła od weryfikacji podstawowych czynności na drodze książki, czytelnika i bibliotekarza: ewidencji i kontroli zbiorów, obiegu egzemplarzy, obsługi czytelnika, od momentu jego wejścia do szatni aż po wyjście z wypożyczoną książką. Zreformowała i skodyfikowała szereg procedur bibliotecznych, pełniąc de facto rolę głównego analityka systemowego. Miała inżynierskie spojrzenie na wiele spraw, co w naszym środowisku zawodowym, zdominowanym przez humanistów, było perspektywą nową i miało znaczenie. Widziała proces technologiczny w każdym jego szczególe, ale też nie poprzestawała na tych szczegółach, umiała opisać cel, zaprojektować i skalkulować drogi do niego prowadzące. Tym celem nadrzędnym, jak zawsze w wielkiej bibliotece, była kompletność i różnorodność zbiorów drukowanych i elektronicznych, precyzyjna informacja o ich dostępności i komfort pracy czytelników. Wszystko to było i jest mierzalne zestawem wskaźników, które w owej dekadzie pięły się w górę systematycznie, co było zasługą również Krystyny i jej menadżerskiej roli, z której wywiązywała się sumiennie i niestrudzenie. Perspektywę BUW rozszerzała na biblioteki innych jednostek Uniwersytetu. Niektóre z nich bywały trudne do okiełznania w swoim indywidualnym podejściu do samej idei systemu wspólnego z BUW, co dopiero jego wdrożenia, specyfice przyjętych reguł działania, ale też rozmaitości charakterologicznej osób za nie odpowiedzialnych. Krystyna umiała współpracować z różnymi ludźmi, a dla Koleżanek i Kolegów z bibliotek wydziałowych miała zawsze czas, uwagę i zrozumienie, co po latach w końcu zaczęło przynosić owoce w postaci, którą obecnie, już formalnie, nazywamy Systemem Biblioteczno-Informacyjnym UW obejmującym BUW i wszystkie (dziś 40) bibliotek jednostek organizacyjnych UW.
Tyle informacji oficjalnej. Za tą faktografią stoi 10 lat naszej codziennej współpracy i przyjaźni, wielogodzinnych dyskusji w mniejszych i większych zespołach. Czasami, przyznaję, brakowało mi cierpliwości dla analitycznego podejścia Krystyny, dla jej długich analiz wielu danych, dla przewidywanych przez nią wielowariantowych rozwiązań problemu, ona z kolei dziwiła się spontaniczności, czy też (co gorsza -;) intuicyjności moich niektórych decyzji. Ale to jej precyzyjne kalkulacje przynosiły konkretne efekty w postaci dodatkowych projektów finansowanych ze środków innych niż podstawowy budżet BUW (DUN, BST itp.). Widzę ją i słyszę, gdy mówi, że każdy projekt powinien opierać się na twardych danych wyjściowych, że bez dobrej kalkulacji kosztów nie ma co zaczynać, że do pracy nad projektem trzeba wciągnąć ludzi z różnych oddziałów, tak – wszystkie te metody sprawdzały się przy wdrażaniu kolejnych pomysłów i innowacji.
Te różnice w naszym podejściu, właściwie w filozofii zarządzania Biblioteką nie dzieliły nas, nie przeszkadzały nam wspólnie pracować i przyjaźnić się. Ta przyjaźń przetrwała. Spotykałyśmy się we trójkę (Krystyna, Wanda i ja) regularnie przez ostatnie osiem lat, widzę ją uśmiechniętą, energiczną, ciekawą świata i ludzi, szczęśliwą żonę, mamę i babcię dwóch wspaniałych wnuczek, ale też zawsze z frazą na ustach: „a teraz opowiadaj, co słychać w BUW-ie?”
Nikt z nas, jej przyjaciół i znajomych w BUW, nie spodziewał się takiego ciosu, nie w tym momencie. Krystyna…, ostatnia rzecz, z jaką się kojarzyła, to słabość, choroba, odejście na zawsze. Zmarła 4 lipca po błyskawicznej, nieuleczalnej chorobie. Pożegnaliśmy ją 9 lipca na Cmentarzu Wolskim, kw. 46-7-2
Ewa Kobierska-Maciuszko, Centrum NUKAT
Publikacje Krystyny Kocznorowskiej (wybór):
- Służby doradztwa rolniczego w wybranych krajach członkowskich OECD / tłumaczenie Stanisław Siemion ; opracowanie redakcyjne Krystyna Kocznorowska, Jolanta Sekuła ; Centralna Biblioteka Rolnicza, 1984
- Wpływ osiągnięć nauki na plony kukurydzy w USA do 2000 r. w ocenie specjalistów / [oprac. red. Krystyna Kocznorowska ; tł. Jolanta Kulik]. Warszawa : Centralna Biblioteka Rolnicza, 1987.
- Biotechnologia : DNA – odziedziczone bogactwo / [oprac. red. Krystyna Kocznorowska ; tł. Stanisław Muszyński] ; Centralna Biblioteka Rolnicza. Warszawa : Centralna Biblioteka Rolnicza, 1989.
- Budowa kompleksowego systemu informacji rolniczej w Centralnej Bibliotece Rolniczej w Warszawie / Kocznorowska K., Dziuk-Renik E., Błaszczyk H.: W: INFOBAZY 99 – Bazy danych dla nauki. Materiały konferencji organizowanej pod patronatem Komitetu Badań Naukowych, Gdańsk 30 sierpnia – 1 września 1999. Gdańsk: Centrum Informatyczne TASK 1999 s. 170-173
- Centralna Biblioteka Rolnicza jako zaplecze informacyjne nauki rolniczej / Kocznorowska K., Dziuk-Renik E. W: Rola nauki w rozwoju wsi, rolnictwa i rynków rolnych w procesie integracji z Unią Europejską. Materiały konferencyjne, Brwinów, 5.04.2001. Brwinów: Krajowe Centrum Doradztwa Rozwoju Rolnictwa i Obszarów Wiejskich 2001 s. 141-147
- Droga do jednolitego systemu biblioteczno-informacyjnego Uniwersytetu Warszawskiego [Dokument elektroniczny] / Krystyna Kocznorowska, Roman Tabisz. Warszawa : Biblioteka Uniwersytecka, 2007. Dostęp: https://crispa.uw.edu.pl/object/files/416447/display/PDF
- Obszary współpracy bibliotek Uniwersytetu Warszawskiego i jej organizacja / Krystyna Kocznorowska, Roman Tabisz. W: Zagadnienia Informacji Naukowej . – Warszawa : Ośrodek Dokumentacji i Informacji Naukowej PAN, 1972- . – Nr 2=(98) 2011, strony 113-126 ; ISSN 0324-8194 ; ee95400693
Pamiętam, jak Pani Dyrektor Krystyna niesamowicie ucieszyła się, kiedy poszłam Jej powiedzieć, że dostałam stypendium i będę robić doktorat we Francji. Szłam do Jej gabinetu zupełnie niepewna reakcji, bo to stypendium wiązało się z moją (kolejną już) kilkumiesięczną nieobecnością w pracy. Ucieszyła się chyba bardziej niż członkowie mojej Rodziny i kazała robić doktorat, bo „On z Panią zostanie na zawsze, wszędzie, a bibliotekarz dyplomowany tylko w bibliotece”. Po latach okazało się, jak wiele miała racji.
Panią Krystynę Kocznorowską poznałam pod koniec lat 90. ubiegłego wieku. Jako Dyrektor Centralnej Biblioteki Rolniczej poprosiła mnie o konsultacje na temat urządzanego wówczas magazynu dla liczącej ponad 800 woluminów kolekcji starych druków. To była bardzo dobra, rzeczowa rozmowa, ukazująca fachowe podejście p. Dyrektor do zbiorów. Pamiętam również zebranie kierowników BUW, na którym p. Kocznorowska została przedstawiona jako nowy wicedyrektor. Powiedziała wtedy, że czuje się zaszczycona możliwością pracy w bibliotece „z wyższej półki”. Potem była zapewne nie raz zdumiona, że ta „wyższa półka” miała swoje mankamenty jak chociażby brak wielu sformalizowanych zasad działalności bibliotecznej (gromadzenia, inwentaryzacji, przeprowadzania skontrum, przemieszczania zbiorów, itp.). Braki te, za czasów Jej kadencji, były systematycznie uzupełniane, powstało wiele okólników, zarządzeń dyrekcyjnych regulujących funkcjonowanie oddziałów. Chociaż formalnie nie zajmowała się zbiorami specjalnymi, czuliśmy Jej wsparcie w wielu naszych inicjatywach. Jako członek ministerialnej Komisji oceniającej wnioski złożone w ramach upowszechniania działalności naukowej (DUN) czuwała nad poprawnością wniosków składanych przez BUW. Dzięki temu Gabinet Starych Druków otrzymał w roku 2012 fundusze na organizację konferencji poświęconej pamięci pierwszego dyrektora BUW Samuela Bogumiła Lindego (1771-1847) oraz na konserwację unikatowych starych druków, a dwa lata później na dygitalizację katalogu kartkowego (ponad 142 tysięcy fiszek). W naszej pamięci zachowaliśmy p. Dyrektor Kocznorowską jako zwierzchnika kompetentnego, zaangażowanego w działalność BUW, komunikatywnego i życzliwego dla współpracowników.