Kongres w Kalamazoo
Jak co roku w maju – tym razem 10-15 maja 2021 – odbył się International Congress on Medieval Studies organizowany przez Western Michigan University w Kalamazoo w stanie Michigan (USA). Była to już 56 edycja największego kongresu mediewistycznego na świecie. Z powodu pandemii odbył się oczywiście w formie wirtualnej, do której już wszyscy się przyzwyczailiśmy: Zoom, zadawanie pytań po kliknięciu w „rączkę”, breakout roomy w przerwach zamiast kawy, ciastek i rozmów w kuluarach. Dla mnie edycja online była wspaniałą okazją do wzięcia w nim udziału. Oprócz wielu sesji cechą charakterystyczną kongresu w Kalamazoo (podobnie jak podobnego, chociaż zwykle gromadzącego mniej uczestników kongresu w Leeds, UK) są wydarzenia towarzyszące: targi rzemiosła kojarzonego ze średniowieczem, księgarnia, wystawy, warsztaty, doroczne spotkania członków wielu towarzystw i stowarzyszeń a także rozrywki i wspólne spędzanie czasu: wirtualny pokaz talentów (zarejestrowani uczestnicy mogli nagrywać i umieszczać na platformie filmy rejestrujące pokazy, śpiewy, tańce itp.).
Tak zapraszano do przesyłania swoich popisów w programie:
„Virtual Talent Show We invite you to upload a video to the 56th Congress’s virtual talent show.Entries are accepted for the period from the time the site opens (Friday, May 7) through the week of live events (May 10–15); your video will be made available to Congress registrants within two days. Express yourself through music (including karaoke and lip-synching), spoken word, dance, visual art, costume, floral arrangement, pet tricks, whatever! [podkreślenie AF] Videos remain available for viewing by Congress registrants until Saturday, May 29. We remind you that in registering for the Congress you have agreed to comport yourself according to the values of nondiscrimination, dignity, and courtesy. These values must apply to your contribution to the virtual talent show. Instructions for uploading video (1GB maximum; mp4, mov, or fbr), as well as tech support, will be available on the meeting site hosted by Confex.”
Po raz pierwszy spotkałam się z praktyką nagrywania wybranych sesji i udostępniania ich w ramach opłaty konferencyjnej przez dwa tygodnie po zakończeniu kongresu. W programie gwiazdką oznaczone były nagrywane sesje. Nagrania udostępniono 2 dni po zakończeniu kongresu. Dzięki temu udogodnieniu można było wrócić do wyjątkowo interesujących referatów lub posłuchać tych, które pominęliśmy np. ze względu na późną porę (obrady toczyły się w strefie czasowej GMT-4, co dla mnie oznaczało, że zaczynały się o 15.00, a kończyły o 3 w nocy!).
Jakie korzyści przyniosło mi uczestnictwo w kongresie? Przede wszystkim mogłam zobaczyć i posłuchać autorów publikacji, których dotychczas znałam wyłącznie z lektur, gdyż amerykańscy badacze rzadziej niż europejscy pojawiają się na konferencjach, w których dotychczas uczestniczyłam. Po drugie miałam okazję poznać kilku bibliotekarzy z bibliotek posiadających rękopisy średniowieczne w USA np. Beinecke Rare Books and Manuscript Library czy The Schoenberg Institute for Manuscript Studies. Interesujące były referaty o badaniach rękopisów: fragmenty kolekcji stworzonych przez Otto Ege’a, bazie rękopisów średniowiecznych przechowywanych w USA i innych przydatnych narzędziach stworzonych w The Schoenberg Institute for Manuscript Studies.
Kolejną, 57 edycję zaplanowano na 9-14 maja 2022 r. Już wiadomo, że także będzie to konferencja wirtualna. Ogłoszono już tytuły sesji sponsorowanych, organizatorzy zachęcają do przesyłania propozycji referatów do wygłoszenia za rok!
9th International Conference of the Medieval Chronicle Society
The Medieval Chronicle Society organizuje swoje konferencje co trzy lata. Poznańska edycja odbyła się 14-16 lipca 2021. Pierwotnie planowana była na lipiec 2020 r., ale z powodu pandemii została przełożona i zorganizowana w przestrzeni wirtualnej. Znacznie zubożyło to program – pierwotnie planowano wizyty w poznańskich bibliotekach oraz zwiedzanie kilku wielkopolskich zamków i kościołów powstałych w średniowieczu. Współorganizatorami konferencji były: Instytut Slawistyki PAN i Uniwersytet im. A. Mickiewicza w Poznaniu.
Cechą charakterystyczną takich „wędrujących” konferencji jest wzmocnienie reprezentacji referentów z kraju, w którym dana edycja gości. Tak było i w tym roku, polskie instytucje naukowe reprezentowało jedenaścioro referentów. Znacząca część prelegentów koncentrowała się na referowaniu wyników badań kronik Europy Środkowej i Wschodniej (polskich, ruskich, czeskich czy węgierskich), a jedna z sesji była poświęcona najbardziej znanemu polskiemu kronikarzowi średniowiecznemu – Janowi Długoszowi.
Kronikarstwo średniowieczne to wielu autorów, liczne dzieła, szerokie możliwości interpretacji. Tematem referatów byli więc zarówno autorzy, poszczególne dzieła, kraje i obszary, których dzieje zostały opisane, języki dzieł, techniki narracyjne, kwestie autorstwa i autorytetu, kroniki kościelne.
Na stronie konferencji dostępny jest program i księga abstraktów
Agnieszka Fabiańska, Gabinet Rękopisów