P Język. Literatura
Alosza Awdiejew, Polak z wyboru czyli Szczęśliwy Rosjanin nad Wisłą: wspomnienia, Kraków : Mando, 2019.
BUW Wolny Dostęp P85.A84 A35 2019
Zacznijmy od cytatów, które sprawią przyjemność każdemu Polakowi:
„Zobaczyłem tłum pięknych polskich dziewcząt, który wydawał dźwięki przypominające śpiew ptaszków leśnych . Ten nadmiar szeleszczących spółgłosek przyjemnie głaskał moje muzyczne ucho. „(s.105-106) – tak zostały opisane wrażenia z pierwszej wizyty w Collegium Maius UJ
„Na samym początku pobytu w Polsce założyłem sobie, że będę dążył do pełnej integracji z kulturą i językiem Polaków. Jestem szczęśliwy, że mi się to prawie w pełni udało.” (s.101)
„Uważam moje życie, mimo zrozumiałych wysiłków rozmaitych władz, żeby je zepsuć, za udane i szczęśliwe, chociażby dlatego, że jestem nadal żywy i stosunkowo zdrowy w wieku siedemdziesięciu dziewięciu lat.(…) Pisząc te wspomnienia, chcę pokazać, jak człowiek, który się urodził w Rosji chorej na komunizm, przeszedł głęboką przemianę i z własnego wyboru został Polakiem.” (s.5-6)
Autor opisuje swoje życie pokazując przy tym, jak wiele może osiągnąć człowiek wszechstronnie utalentowany, ale przede wszystkim benedyktyńsko pracowity . Środowisko naukowe zna profesora Aleksego Awdiejewa od lat jako językoznawcę zajmującego się pragmalingwistyką, rozwijającego teorię komunikatywizmu. Ukończył on anglistykę na Uniwersytecie im. Łomonosowa w Moskwie i polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim („Odkrycie, że w języku polskim istnieją 334 naturalne rozwarcia artykulacyjne, opublikowałem w 1973 roku na łamach ‘Zeszytów Naukowych Uniwersytetu Jagiellońskiego’…Byłem na czwartym roku polonistyki i była to moja pierwsza publikacja naukowa”. – s.127). Po studiach pracował w zespole badającym żywy język Krakowa i Nowej Huty. Wspomina: „ Te badania spowodowały rewolucyjną zmianę w naszym spojrzeniu na gramatykę. Okazało się, że mówiący nie do końca zdają sobie sprawę z tego, jak używają polszczyzny. Gdy pytaliśmy kogoś, dlaczego tak powiedział, zazwyczaj reagował oburzeniem i twierdził, że nigdy tak nie mówi. Świadomość własnego języka to zazwyczaj zbiór fałszywych wyobrażeń i przesądów.” (s. 156)
Przez lata prowadził lektorat języka rosyjskiego, stosując metodę komunikacyjną, która w latach siedemdziesiątych była w Polsce jeszcze mało popularna. Przy okazji zbadał , jakie jest źródło problemów z artykulacją, które powodują, że Polakom, gdy mówią po rosyjsku, bardzo trudno jest pozbyć się silnego polskiego akcentu. Podobne problemy mają z polszczyzną Rosjanie.
Aleksy Awdiejew jest karateką, prowadził nawet zajęcia dla studentów.
„Trenowałem dziesięć lat z niewielkimi przerwami i doszedłem do ciemnobrązowego pasa.(…) Nie zdarzyło się, żeby ktoś próbował mnie uderzyć, dlatego nie musiałem sprawdzać swych umiejętności. Ale czasu treningów nie uważam za stracony, nauczyły mnie odporności na wysiłek, cierpliwości i regularności. Bez tego moja dalsza praca umysłowa nie przyniosłaby oczekiwanego efektu. (…) Treningi karate musiałem przerwać, kiedy zacząłem profesjonalnie grać na gitarze i fortepianie. Wiadomo, że do tego trzeba mieć zdrowe palce…” (s. 113)
Szeroka publiczność zna artystę Aloszę Awdiejewa. Grał on na fortepianie w zespołach jazzowych Beale Street Band i Playing Family. Występował w kabaretach, w Piwnicy pod Baranami. Poza tym od lat daje koncerty romansów cygańskich, piosenek rosyjskich i żydowskich.
Awdiejew, urodzony w 1940 roku, przyjechał do Polski w roku 1968. We wspomnieniach pisze też o dzieciństwie w Stawropolu i w Bielcach w Mołdawii, młodości w Moskwie. Sporo miejsca poświęca życiu osobistemu, swoim żonom i rodzinie w Polsce.
Na końcu książki znajduje się wykaz zatytułowany „Moje osiągnięcia” ,. Jest podzielony na rubryki: Kasety (9 tytułów z lat 1989-1997), Płyty CD (17 tytułów z lat 1994-2015), Role w filmach kinowych i telewizyjnych (9 z lat 1980-2007 od adiutanta w „Gorączce” Agnieszki Holland po marszałka Iwana Koniewa w serialu „Tajemnica twierdzy szyfrów”), Książki nienaukowe (4 tytuły z lat 1999-2017), Najważniejsze publikacje naukowe – bibliografia za lata 1973-2018 zawiera 33 pozycje.
B L Filozofia. Psychologia. Religia. Oświata
Łukasz Krzywoń, Filozofuj z dziećmi. Poradnik do prowadzenia filozoficznych dociekań z dziećmi i młodzieżą, Lublin: Wydawnictwo Academicon, 2019.
BUW Wolny Dostęp: B52 .K79 2019
Czy filozofia to wyłącznie szlachetne zajęcie dojrzałych akademików, uprawiane za wysokimi murami uczelni? O ile praktyka polskiego systemu oświaty może nas skłaniać ku takiemu, skądinąd posępnemu, osądowi, zdecydowany odpór da mu książka „Filozofuj z dziećmi”. Propaguje ona na polskim gruncie ruch zwany P4C (Philosophy for Children), który na Zachodzie jest już obecny w edukacji od pięćdziesięciu lat. Bodaj od czasu Gaarderowskiego „Świata Zofii” nie było na polskim rynku tak ważnej książki, skupiającej się na filozofii dla tych, którzy… dopiero ją odkryją.
Forma poradnika pozwala ograniczyć do minimum teoretyczne preliminaria i skupić się na praktycznych aspektach zajęć z dziećmi i młodzieżą na temat filozofii. Poza przykładowymi, pełnymi konspektami, prowadzący dostaje dużo narzędzi i technik do wykorzystania w pracy z tak wymagającą i dynamiczną grupą, jaką są młodzi ludzie – od zasad dyskusji, przez wizualizacje zagadnień, gry na rozgrzewkę lub skupiające uwagę, po przerywniki, wszystkie czerpiące z naturalnej dzieciom spontaniczności. Przydatność publikacji zwiększa przemyślana kompozycja tekstu oraz oszczędne a czytelne wyróżniki i uwagi. Warto zwrócić uwagę na bardzo ładne grafiki autorstwa Moniki Trypuz. Z czysto edytorskiego oraz estetycznego punktu widzenia, korzystanie z książki sprawia przyjemność.
Za najlepszą rekomendację tej jakże potrzebnej i użytecznej lektury niech posłuży przewrotne ostrzeżenie autora: „UWAGA! Dociekania filozoficzne z dziećmi mogą zaowocować niezależnie myślącymi, kreatywnymi, biorącymi aktywny udział w życiu społecznym jednostkami ludzkimi, przyczyniając się tym samym do wzbogacenia demokracji, kultury i nauki”. Truizmem byłoby twierdzenie o ogromnym potencjale, drzemiącym w ciekawości świata najmłodszych, ale jego spożytkowanie i dostrzeżenie nawet pewnego (auto)terapeutycznego charakteru dociekań filozoficznych są ze wszech miar budujące. Na progu nowego roku szkolnego zdecydowanie warto sięgnąć po tę pozycję.
G-GF Q R-V Geografia. Nauki matematyczne, przyrodnicze i stosowane
Vivien Spitz, Doktorzy z piekła rodem: przerażające świadectwo nazistowskich eksperymentów na ludziach, tłumaczył Jan S. Zaus, Poznań: Wydawnictwo Replika, Copyright © 2019.
BUW Wolny Dostęp R510 .S65165 2019
Procesy norymberskie nie były tylko aktem sprawiedliwości, ale przede wszystkim świadectwem piekła na ziemi, jakie ludzie ludziom zgotowali. Proces lekarzy (oficj. proces USA vs. Karl Brandt i inni) – był pierwszym z 12 procesów przeprowadzonych przed amerykańskimi trybunałami wojskowymi po zakończeniu głównego procesu hitlerowskich zbrodniarzy wojennych przed Międzynarodowym Trybunałem Wojskowym w Norymberdze. Najmłodszym dziennikarzem obserwującym proces była Vivien Spitz (w chwili rozpoczęcia procesu niespełna 22-letnia).
Na podstawie relacji ofiar, świadków i oprawców, powstała książka „Doktorzy z piekła rodem”. Splitz uzupełniła swoje notatki z procesu kwerendami w archiwaliach, a przede wszystkim wspomnieniami tych, którzy przeżyli piekielne eksperymenty. Poszczególne rozdziały książki poświęcono wybranym rodzajom eksperymentów (np. zamrażania, zarażanie syfilisem, eksperymenty z woda morską).
Książka obfituje w unikatowe zdjęcia oraz porażające fragmenty autentycznych protokołów z przesłuchań oskarżonych. Relację z procesu autorka uzupełniła swoimi wspomnieniami o życiu w pokonanych Niemczech.
Książka Vivien Splitz to ważna pozycja na liście lektur zarówno dla historyków, jak i studentów medycyny.
Wstrząsająca opowieść o niemieckich eksperymentach medycznych prowadzonych na więźniach obozów koncentracyjnych podczas II wojny światowej.
K J Prawo. Nauki polityczne
Polityka migracyjna w obliczu współczesnych wyzwań: teoria i praktyka, redakcja Henryk Chałupczak, Magdalena Lesińska, Ewa Pogorzała, Tomasz Browarek, Komitet Badań nad Migracjami Polskiej Akademii Nauk, Wydział Politologii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Ośrodek Badań nad Migracjami Uniwersytetu Warszawskiego, Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2018.
BUW Wolny Dostęp JV7590 .P665 2018
Polityka migracyjna jest nieodmiennie szeroko omawianym tematem na arenie światowej przez współczesne państwa, organizacje międzynarodowe, podmioty pozarządowe i przeróżne stowarzyszenia. Polityka migracyjna w ujęciu politologicznym jest zaliczana do polityk publicznych. Składają się na nią: polityka emigracyjna, polityka imigracyjna i polityka wobec diaspory. Książka omawia zagadnienia związane z migracją pod kątem perspektywy metodologicznej i badań case study, wyzwań stawianych przed Unią Europejską i wybranymi państwami, a także pod kątem dzieci i młodzieży, które uczestniczą we współczesnych procesach migracyjnych. Publikacja rzetelnie poszerza wiedzę o różnych wymiarach polityki publicznej.
Informacje o książkach przygotowali:
Dorota Bocian, Alina Cywińska, Maja Bogajczyk, Tomasz Kasprowicz – Oddział Usług Informacyjnych i Szkoleń.