Nie dalej jak pół wieku temu, żeby obejrzeć elzewira, lub przynajmniej jego faksymile, trzeba było przedsięwziąć wyprawę do biblioteki, przeprowadzić kwerendę, poszperać w szufladkach katalogu z resztkami politury na wierzchu, znaleźć sygnaturę i wykaligrafować ją w równiutkim rządku na rewersie, nierzadko rachitycznym, bo z cieniuchnej bibuły. Po półtoragodzinnym oczekiwaniu, przyprószony tu i ówdzie kurzem elzewir,…
Dawno temu, w naszym pierwszym niby-blogu-przeprowadzkowym pisałam: Po pospiesznej końcówce 1999 roku, około północy z 14 na 15 grudnia gmach opustoszał. Przeszłam się, chyba po raz setny tego dnia po wygaszonym i wyciszonym wnętrzu, poprawiając nieistotne szczegóły: tabliczki informacyjne, rozstawienie stołów i krzeseł, w złudnej nadziei, że te gesty zapewnią nam lepszy początek jutro o…
Związki naszej biblioteki z literaturą są żywe od 200 lat. Zawsze wśród pracowników były osoby zajmujące się pracą naukową w tym zakresie. Już w nowym gmachu naszą koleżanką została prof. Ewa Jolanta Głębicka, która wydawała w PWN Dzieła wszystkie Arystotelesa, zajmowała się polską literaturą w języku łacińskim (w 2009 r. odbyła się poświęcona jej konferencja: Oto…
Oddział Zbiorów Muzycznych BUW, założony w 1954 roku (od 1996 noszący miano Gabinetu Zbiorów Muzycznych) przez niemal półwiecze był „wysuniętą placówką” BUW, oddaloną od kampusu centralnego. Na początku połączono go bowiem – według merytorycznego kryterium – z Instytutem Muzykologii UW. Ale nie jako jego „bibliotekę instytutową” (IMuz miał zawsze własną) lecz całkowicie odrębną, związaną z…
W Bibliotece Uniwersyteckiej w Warszawie, na drugim piętrze, znajduje się najprawdziwszy japoński pawilon herbaciany. Nie ma jeszcze dwudziestu lat, jak biblioteka. W tym roku skończył dopiero piętnaście. Wiem to z pierwszej ręki, bo na jego otwarciu w październiku 2004 roku w zgrzebnej lnianej sukience (jeszcze nie nosiłam wtedy kimona tak często jak w następnych latach)…
Energia stolicy, Cud nad Wisłą, Ach! co za BUW, to tylko kilka pierwszych z brzegu tytułów artykułów prasowych, trafnie oddających charakter miejsca i skalę emocji jakie BUW wywołuje niezmiennie już od 20 lat(!). Nowoczesna, piękna, nawiązująca do modernizmu, ale również do antyku architektura gmachu BUW, ściśle współpracujące ze sobą trzy podstawowe strefy funkcjonalne: biblioteczna, komercyjna…
1997 Zaczynam studia w Instytucie Anglistyki UW. Mnóstwo pracy, mnóstwo czytania. Internet nie jest jeszcze tak ogólnie dostępny i łatwy w obsłudze jak dziś. Większość materiałów do nauki zapewnia nam biblioteka instytutowa (znajdująca się na szczęście w tym samym budynku). Niektóre, bardziej deficytowe, masowo kserujemy (na szczęście już bardzo powszechne, w przeciwieństwie do skanerów…
W marcu 2000 r. wyprowadzona z zakamarków starego gmachu BUW do centrum Biblioteki, w obszar Wolnego Dostępu, zorganizowana prowizorycznie – dwa stare biurka, szafy wcześniej przeznaczone dla Czytelni Czasopism Bieżących i wypożyczone wózki od magazynu do wożenia deklaracji – czując na plecach oddech czytelników żądnych wypożyczenia wreszcie książek, do których nie mieli dostępu od grudnia…
Przeprowadzka W przypadku zbiorów specjalnych nie było żadnej presji ze strony Dyrekcji, co do terminu przeprowadzki. Było jasne, że Biblioteka musi najpierw przenieść książki i czasopisma z Gmachu Głównego, aby móc jak najszybciej otworzyć się dla studentów. Jak wiadomo nastąpiło to 15 grudnia 1999 roku. My czekaliśmy spokojnie na swoją kolej. Zimą i wczesną wiosną…
Nowy gmach biblioteki poznaliśmy oficjalnie 19 sierpnia 1999 roku. Trwały w nim jeszcze prace wykończeniowe, ale trzecie piętro, przeznaczone dla zbiorów specjalnych, można już było oglądać. Wicedyrektor Ewa Kobierska-Maciuszko oprowadzająca nas wówczas po pustych jeszcze pomieszczeniach, tak tę wizytę skomentowała „Dla mnie było to traumatyczne przeżycie – nic im się nie podobało! Nic dziwnego –…