Na kaliskiej konferencji wystąpiłam z referatem pt. „Wyzwanie dla bibliotekarza: jak opracować Informator przydatny Czytelnikowi?” Zaprezentowałam w nim przygotowaną w tym roku zaktualizowaną wersję Informatora o zasobie Gabinetu Rękopisów BUW.
Dwie, sąsiadujące ze sobą praskie biblioteki (Miejska Biblioteka Publiczna oraz Biblioteka Narodowa) gościły bibliotekarzy i archiwistów muzycznych na tegorocznym kongresie IAML, odbywającym się 24–29 lipca 2022. Pandemia wydłużyła czeskim kolegom przygotowania; początkowo konferencja planowana była na 2020 rok! Społeczność IAML jest szczerze wdzięczna bibliotekarzom z Pragi, że się nie poddali i dwukrotnie przesuwali termin konferencji.
Dlaczego akurat Graz? Podczas dotychczasowych podróży służbowych wiele dobrego słyszałam o skanerze do kolekcji historycznych tzw. „Grazer Buchtisch”, wymyślonym i skonstruowanym w BU Graz, dlatego pomyślałam, że warto wybrać się do miejsca, w którym tak twórczo myśli się o zbiorach specjalnych.
barcelońska kolekcja starych druków przypomina naszą, BUW-owską, nie tylko pod względem wielkości, ale też „poklasztornego” charakteru – duża część zasobu pochodzi bowiem z konfiskat dóbr kościelnych w latach 1835-1836.
Gabinet Dokumentów Życia Społecznego BUW, obok niezwykłych i nie zawsze oczywistych zbiorów, gromadzi również gry, które otrzymujemy w ramach egzemplarza obowiązkowego. Dzięki odwadze Joanny Maciejewskiej, która zaczęła tworzyć ich opisy w NUKAT, 35 wydanych w XIX wieku gier można odnaleźć w naszym katalogu, a 10 również w Crispie. Avanti! Jedna z przechowywanych u nas gier…
W ocenie Uwarowa zbiory Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie, zdziesiątkowane po konfiskatach, które dotknęły Bibliotekę po stłumieniu powstania listopadowego, były nazbyt skromne, by pozwalały na prowadzenie działalności oświatowej i naukowej. Aby wzbogacić zbiory BUW dwukrotnie (w 1840 i 1842 r.) przywieziono z Petersburga jako „dary najjaśniejszego pana” (w tym czasie cesarzem Rosji był Mikołaj I) liczne książki i czasopisma, a także kilka atlasów i map.
W drugiej połowie XIX wieku ogłoszono drukiem kilkanaście edycji pism Teresy Wielkiej, wydanych w różnej formie, o różnym przeznaczeniu i charakterze. Jako wydania samoistne lub publikacje w periodykach ogłaszano we wszystkich zaborach i na emigracji: zbiory tekstów Świętej, pojedyncze utwory i ich fragmenty; poezję i prozę; wydania o celach religijno-duszpasterskich, historyczno-teologicznych, filozoficzno-teologicznych, estetyczno-literackich, przeznaczone dla różnych grup odbiorców. W komentarzach do tych edycji przedstawiano autorkę na różne sposoby – jako wybitną osobowość, wielką świętą, ale i skromną kobietę, niewykształconą zakonnicę. Równocześnie przybliżano jej postać w licznych, także ilustrowanych, wydawnictwach dewocyjnych, hagiograficznych, zawierających modlitwy i opisy nabożeństw (m.in. w związku z ogłoszonym przez papieża Leona XIII jubileuszem 300-lecia śmierci Teresy).
Drugą niewymierną korzyścią była możliwość wysłuchania bardzo wielu kompozycji należących do kolekcji; są to utwory bardzo piękne, mogące zachwycić współczesnych słuchaczy. O ile bibliotekarz katalogujący książki może przeczytać te, które są dla niego interesujące lub dostępne, to bibliotekarz katalogujący dawne rękopisy muzyczne ma niewielką szansę usłyszeć zapisane w źródłach utwory w profesjonalnym wykonaniu. Schola Cantorum Basiliensis i jej studenci sprawili, że było to możliwe; wykonania te były zachwycające!
VII Konferencja Konserwatorska dotyczyła nierzadko spotykanej w praktyce konserwatorskiej złożoności materiałowej niektórych obiektów oraz wynikających z tego problemów, powstających podczas ich: przechowywania, ekspozycji oraz konserwacji.
Żyjemy w symbiozie z przyrodą od tysięcy lat, polegając na jej niezawodności w prawie każdym aspekcie naszego życia. W ramach Warszawskiej Nocy Muzeów 2022 Gabinet Starych Druków oraz Gabinet Dokumentów Życia Społecznego prezentują dawne oblicza relacji człowiek-natura.